اصغر پیله‌وریان، فعال صنعت فرش ماشینی، با نگاهی بی‌پیرایه به گذشته و آینده این صنعت، بر ضرورت عبور از نسل سنتی مدیریت و سپردن فرمان به جوانان تأکید دارد. او می‌گوید: «خیلی به‌صورت شفاف در این‌باره تأمل نکرده‌ام، اما واقعیت این است که ورود تکنولوژی به هر عرصه‌ای، ساختار آن را به‌کلی دگرگون می‌کند. همان‌طور که نمی‌توان انتظار داشت امروز با داس گندم درو شود، نمی‌توان از صنعت فرش ماشینی خواست جای فرش دستباف را نگیرد. به نظر من، فرش ماشینی نه در تضاد، بلکه در امتداد فرش دستباف قرار دارد؛ برای پاسخ به نیاز انبوه جامعه.»
پیله‌وریان ضمن اشاره به اینکه نسل او تمام داشته‌هایش را در خدمت این صنعت گذاشته، تأکید می‌کند که اکنون وقت پوست‌اندازی است: «ما دیگر در سنی نیستیم که بخواهیم برای ۱۰ سال آینده تعیین تکلیف کنیم. یکی از معضلات فعلی صنعت این است که همچنان بسیاری از افراد باسابقه، مدیریت و تصمیم‌گیری‌ها را در اختیار دارند. ما باید جای خود را به جوانان خوش‌فکر و توانمند بدهیم. تجربه ما قابل انتقال است، اما ابتکار، خلاقیت، و استفاده از تکنولوژی روز مثل هوش مصنوعی، در دستان نسل جدید است.»
او با اشاره به خطر تکرار و روزمرگی در صنعت، حضور نسل جدید در تشکل‌ها را ضرورتی جدی می‌داند: «اگر بخواهیم فرش ماشینی ایران دوباره در دنیا بدرخشد، باید از ظرفیت فکری و تکنولوژیک جوانان استفاده کنیم. لازم است مدیران و اعضای ارشد تشکل‌های صنفی، خود را کنار بکشند و فرصت تصمیم‌سازی و خلاقیت را به نسل بعدی بدهند.»
پیله‌وریان در پایان خاطرنشان می‌کند که موانع بین‌المللی و محدودیت‌های ارتباطی، از عوامل مهم دلسردی و مهاجرت نیروهای جوان هستند: «برای اینکه این خلاقیت‌ها مجال بروز پیدا کند، باید روابط ما با جهان عادی شود؛ تبادل اطلاعات، تبادل بانکی و تجاری برقرار باشد. در غیر این صورت، نیروهای خلاق یا بی‌اثر می‌مانند یا کشور را ترک می‌کنند. امیدوارم این شرایط به‌زودی تغییر کند.»